અફરોઝ ઝૈદીનો પરિવાર ભગવાન કૃષ્ણનો વિશિષ્ટ ભક્ત છે, ભગવાન શ્રી કૃષ્ણની ભક્તિભાવનું કારણ તો તમારા રૂંવાટા ઉભા થઈ જશે

શાહીર લુધિયાનવીની એક ખૂબ જ સુંદર પંક્તિ છે કે, “ઈશ્વર, અલ્લાહ તેરે નામ સબકો સંમતિ દે ભગવાન, સબરો સંમતિ દે ભગવાન સારા જગ તેરી સંતાન. જી હા એ વાત સાચી છે કે ભગવાન એક છે, પરંતુ તેના સ્વરૂપો ઘણા છે અને એક મોટી વાત એ છે કે ભગવાને માણસ બનાવ્યો અને માણસે ધર્મ બનાવ્યો. આવી સ્થિતિમાં ધર્મ એ વ્યક્તિગત વિચાર છે, પરંતુ શ્રદ્ધાની શરૂઆત અને અંત નથી. તે વ્યક્તિની માન્યતા પર આધાર રાખે છે. નોંધનીય છે કે એકવાર વ્યક્તિની કોઈ વિષયમાં શ્રદ્ધા સ્થાપિત થઈ જાય પછી તે વ્યક્તિ તેની પ્રશંસક બની જાય છે. અફરોઝ સાથે પણ કંઈક આવું જ થયું.

અફરોઝનો ધર્મ અલગ છે, પણ રામ અને કૃષ્ણમાં શ્રદ્ધા છે. આ માન્યતા પાછળ પણ એક મોટું કારણ છે. હા, પુત્રની ઈચ્છાથી ભગવાન શ્રી રામ અને કૃષ્ણની પૂજા કરવી. આદરની લહેરો પર સવાર થઈને અફરોઝ મહેંદીપુર બાલાજી ધામ પહોંચ્યા. આખરે દુઆ સ્વીકારવામાં આવી અને તેણે પુત્રને જન્મ આપ્યો. આવી સ્થિતિમાં શનિવારે જન્માષ્ટમીના અવસરે પુત્રને કાન્હાના રૂપમાં શણગારીને પૂજા કરી હતી.

જણાવી દઈએ કે મેરઠના કાંશીરામ કોલોનીમાં રહેતી મુસ્લિમ મહિલા અફરોઝ જૈદી એક NGO ચલાવે છે. લગભગ ચાર વર્ષ પહેલા તેણે બીજા પુત્રના વ્રત સાથે ભગવાન શ્રી રામ અને શ્રી કૃષ્ણની પૂજા કરી હતી. તે સમયે તેમને એક પુત્ર હતો. આ પછી તેમણે રાજસ્થાનના મહેંદીપુર બાલાજી ધામ પહોંચ્યા બાદ પૂજા પણ કરી હતી. જે બાદ તેની પ્રાર્થના સ્વીકારવામાં આવી અને થોડા સમય બાદ તેણે બીજા પુત્રને જન્મ આપ્યો. ત્યારથી તેમની શ્રી રામ અને કૃષ્ણ પ્રત્યેની શ્રદ્ધા વધુ વધી ગઈ.

તેણે પુત્રનું નામ અબરામ ઉર્ફે કબીર રાખ્યું. આટલું જ નહીં, શનિવારે ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ જન્માષ્ટમીના અવસર પર તેમણે તેમના પુત્ર અબરામ ઉર્ફે કબીરને ભગવાન કૃષ્ણની વેશભૂષામાં સજાવ્યો હતો. તે પછી તેની પૂજા કરી.

જન્માષ્ટમીના દિવસે તે પોતાના પુત્ર સાથે ઉપવાસ કરે છે. આ વખતે પણ ઉપવાસ કર્યો હતો. પરિવારના સુખ માટે ભગવાન કૃષ્ણને પ્રાર્થના કરી હતી. તે જ સમયે, અફરોઝે જણાવ્યું કે, ઘણા પ્રયત્નો પછી પણ જ્યારે બાળક ન મળ્યું, ત્યારે ભગવાનમાં વિશ્વાસ રાખીને તેણે ઘણા મંદિરોમાં માથું નમાવ્યું. તે પોતાની ઈચ્છા રાજસ્થાનના બાલાજી મંદિરમાં પણ લઈ ગઈ હતી.

જે બાદ તેમના ઘરે નવા મહેમાન આવ્યા હતા. ત્યારથી તે દરેક વખતે ભગવાનની પૂજા કરે છે. આવી સ્થિતિમાં, અફરોઝ ઝૈદીની કહાનીથી એક વાત સ્પષ્ટ થાય છે કે ભક્તિ અને શ્રદ્ધા ધર્મના ઘાટ કરતાં ઘણી વ્યાપક છે અને આ જ આપણી ભારતીય સંસ્કૃતિની ઓળખ છે.